Dwór w Śmiłowie - został zbudowany w II połowie XVIII wieku, w stylu barokowym,  przez ówczesnego właściciela Śmiłowa Józefa Wiercińskiego. W latach 20tych XIX wieku Cyprian Baczyński przebudował dwór stylu klasycystycznym dodając od frontu czterokolumnowy ganek mocno wysunięty przed lico dworu tworząc podjazd, od ogrodu zaś sześciokolumnowy portyk wgłębny. W II połowie XIX wieku dobudowano do korpusu dworu od strony wschodniej i zachodniej przybudówki. Dominującym i niezmienionym elementem pierwotnego wyglądu dworu a jednocześnie dopełnieniem jego XVIII to wiecznej formy  jest  wyniosły, mansardowy dach.
       Dwór śmiłowski posiada regularny układ wnętrza z sienią i salonem na osi. Jedno z pomieszczeń zlokalizowane w narożniku północno zachodnim dworu posiada murowane sklepienie kolebkowe z lunetami, które pełniło pierwotnie rolę skarbczyka dworskiego.
        Dwór śmiłowski stanowi centralną cześć zespołu, obejmującego poza nim założenie parkowe ze stawem, oficynę i zabudowania gospodarcze.
Stanowi on typowy przykład dworu wiejskiego, interesujący w swych nawarstwieniach stylowych, dokumentujących zarówno jego historię budowlaną jak i przemiany w koncepcjach architektonicznego kształtu dworskiej rezydencji wiejskiej. Kolejne przemiany nie tylko nie naruszyły pierwotnej substancji zabytkowej dworu, ale wniosły nowe wartości. W postaci, jaką uzyskał śmiłowski dwór w czasie rozbudowy w latach 20 tych XIX wieku stanowi jeden z nielicznych już przykładów dworów z gankiem od podjazdu i z portykiem wgłębnym od ogrodu.
         Na wschód od podjazdu znajduję się oficyna. Jest to piętrowy budynek współczesny dworowi. Przebudowany w XIX wieku poprzez dodanie piętrowego frontonu z neogotyckim łukiem i balkonem z żeliwną kratą na piętrze.

Dwór w Śmiłowie od ogrodu.                                                                                               fot.P.Mucha

Salon w stylu klasycystycnym.                                                                                           fot.P.Mucha

Amfilada pokoi.                                                                                                                   fot.P.Mucha
PARK:
        Po wojnach szwedzkich, w związku ze zburzeniem zamku w Czyżowie, Śmiłów stał się ośrodkiem dóbr rodziny Czyżowskich. Już w XVII wieku w Śmiłowie była rezydencja Czyżowskich otoczona zapewne ogrodem. Najprawdopodobniej rejon tarasów ziemnych pochodzi z tego okresu.
        Z czasów budowy obecnego dworu pochodzi lipa obecnego podjazdu i stół z piaskowca stojący na osi dworu. W czasie przebudowy dworu w I połowy XIX wieku powstał zachowany do dzisiaj park krajobrazowy.
Elewacja frontowa dworu poprzedzona jest owalnym podjazdem z częściowo zadrzewionym gazonem. W części niezadrzewionej, najbliżej dworu urządzono okrągły kwietnik obrysowany szpalerem z bukszpanu. Od strony północnej dworu znajduje się kolejne wnętrze ogrodowe, które przylega do wgłębnego portyku dworu i stanowi ogród prostokątny, z parterami bukszpanowymi wypełnionymi czerwono kwitnącym różami.
Zachowany park krajobrazowy rozciąga się na opadającym ku zachodowi stoku u podnóża którego jest trapezoidalny staw.
W części zachodniej północnej granicy parku jest XIX to wieczny  szpaler grabowy ciążący w kierunku stawu.
        

Ogrod francuski z okien salonu.                                                                                        fot.P.Mucha