Szlak - Środkowe Dorzecze Kamiennej

Opis

Szlak "Środkowe Dorzecze Kamiennej".

Przebieg: 0,00 km Gromadzice - 5,90 km Jędrzejowice - 7,10 km Świrna - 15,00 km Kunów - 16,10 km Nietulisko Małe - 23,40 km Sadłowizna - 29,10 km Kurzacze - 41,50 km Krzemionki - 45,00 km Czarna Glina - 50,30 km Brzóstowa - 57,60 km, ( teren powiatu opatowskiego )  Wszechświęte - 64,00 km Gromadzice.

Długość: ok 64 km

Oznaczenie: Szlak oznaczony kolorem zółtym.

Stopień trudności: łatwy

Warto zobaczyć:

Gromadzice: stanowiska archeologiczne - ślady osadnictwa przedhistorycznego.

Kościół pw. Św. Teresy od Dzieciątka Jezus wybudowany z inicjatywy ks. Marcina Popiela.Parafia erygowana 1 października 1991 roku przez biskupa Edwarda Materskiego. Parafia posiada akta parafialne od 1991 roku.

Świrna: stanowiska archeologiczne  oraz ślady średniowiecznego dworku.

Kunów: miasto o tradycjach kamieniarskich z licznymi dziełami sztuki kamieniarskiej, warto odwiedzić zabytkowy kościół parafialny pw. Św. Władysława, wybudowany w stylu gotyckim. W troku 1625 zbudowano nawę główną, a w dwanaście lat później nawy boczne. Kościół zbudowany z kamienia. Budowniczym, który własnym sumptem wystawił tę świątynię, był ks. Szymon Koch proboszcz kunowski. Jest to świątynia trójnawowa, nawa główna jest znacznie wyższa od naw bocznych. Prezbiterium długie i szerokie jest zamknięte w kształcie półkola. Jest to więc budowla prosta, bez ciekawszych akcentów architektonicznych. W miejsce ołtarzy drewnianych, zbudowanych jeszcze przez ks. Szymona Kocha, postawiono w 1850 r. ołtarze z kamienia kunowskiego. Miłe wrażenie robi ołtarz główny: cztery kolumny w stylu jońskim podtrzymują gzymsowania górne, pośrodku zaś umieszczono duży obraz przedstawoający Chrystusa na krzyżu pod którym stoi Matka Bolesna i św. Jan Ewangelista. Fundatorem tego obrazu był ks. Szymon Koch, co potwierdza umieszczony w rogu herb Nałęcz, data oraz ligatura imienia, nazwiska i tytułów fundatora. Ołtarze boczne: Matki Bożej Bolesnej z 1850 r., Przemienienia Pańskiego z tegoż okresu, Matki Bożej Różańcowej, św. Anny Samotrzeciej ofiarowany przez Bractwo Różańcowe, św. Władysława - patrona parafii ofiarowany przez sołtysa z Bukowia Różalskiego i wreszcie ołtarz św. Jana Nepomucena ofiarowany przez dziedziców Chocimowa - Popielów. Ambona i chrzcielnica pochodzą z fundacji ks. Szymona Kocha.

W rogu cmentarza kościelnego stoi okazała dzwonnica zbudowana staraniem ks. Władysława Fudalewskiego. Wykonano ją według projektu artysty malarza Gersona. Zbudowano ją z kamienia kunowskiego w 1896 r. W murze okalającym cmentarz kościelny od strony północnej umieszczono stacje Drogi Krzyżowej w liczbie czternastu, z których ostatnia umieszczona została na zewnętrznej stronie prezbiterium. Wykonane zostały w firmie Szpetkowskiego w Warszawie w 1896 r. Inicjatorem tego dzieła był ks. Władysław Fudalewski.

Rezerwat Archeologiczny „Krzemionki”  do niedawna nazywany "Krzemionki Opatowsklie" prehistorycznea kopalnia krzemienia pasiastego. Składająca się z zespółu kopalni z epoki kamienia, okresu neolitu i wczesnej epoki brązu (3900 – 1600 lat przed narodzeniem Chrystusa).

Wszechświętych, kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych, Kościół został zbudowany z kamienia ciosanego przez ks. Jakuba Grocholskiego wspólnie z bratem Andrzejem właścicielem dóbr Grocholice w 1460 r. Kościół ma styl gotycki ze sklepieniem murowanym w prezbiterium a drewnianym w nawie. Na pilastrach narożnych herby Fundatorów "Syrokomla". Tablica erekcyjna jest na południowej ścianie nad małą kruchtą. Obie kruchty zbudował ks. Szymon Opelewski w XVIII w. Ołtarze romańskie pochodzą z XVIII w. Stalle w prezbiterium i chrzcielnica pochodzą z 1777 r. W 1882 r. kościół był spalony, a odbudowany za ks. Guliny i ks. Nowakowskiego. Kościół został uroczyście poświęcony w 1892 r. przez bpa Antoniego Sotkiewicza. Kościół wewnątrz malowany w 1939 r. Polichromia częściowo Lenartowicza (koniec XIX w.), została odnowiona w 1984 przez ks. Wacława Mazura. Kościół zewnątrz restaurowany przez ks. Antoniego Gnoińskiego w 1973 r. Dzwonnica została zbudowana w 1816 r. przez kanclerza Jacka Małachowskiego. Dzwony pochodzą z 1924 r., ufundowane przez ks. W. Grzebalskiego. W tym kościele ochrzczono  Witolda Gombrowicza.